agresja-i-strach-u-psów

AGRESJA I STRACH U PSÓW

AGRESJA I STRACH U PSÓW


Agresja i strach u psów – wywołane lękiem lub obroną pojawia się u psów w sytuacjach, które postrzegają jako zagrożenie. Może ona stanowić element prawidłowych zachowań, ale może także mieć charakter nadmiernej lękliwości, a nawet fobii.

Do układów objętych procesem chorobowym zalicza się behawioryzm oraz objawy wynikające ze stymulacji układu współczulnego (np. przyspieszenie akcji oddechowej i akcji serca).

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE:
AGRESJA I STRACH U PSÓW

  • Brak predyspozycji płciowej.
  • Kastracja nie ma wpływu na występowanie agresji i strachu u psów.
  • Predysponowane owczarki niemieckie.
  • Może wystąpić w każdym wieku. Objawy mogą się najbardziej nasilać w okresie, gdy szczenięta zakończą najważniejszy okres socjalizacji (12 tydzień) oraz ponownie w wieku około 6-9 miesięcy.

OBJAWY AGRESJI I STRACHU U PSÓW

Agresja u psów przejawia się:

  • warczeniem
  • unoszeniem warg
  • szczekaniem
  • podgryzaniem
  • skakaniem
  • gryzieniem

Objawom tym towarzyszą zmiany w postawie, do których zaliczamy:

  • uległy lub strachliwy wyraz pyska
  • pochylona głowa
  • skurczona sylwetka
  • wycofywanie się
  • położenie uszu
  • podkulenie ogona
  • rozglądanie się
  • oblizywanie warg
Może pojawiać się wówczas, gdy zwierzę jest osaczone i nie ma możliwości ucieczki.Z reguły jest bardziej wyrażona, gdy pies jest na smyczy, niż gdy jest bez niej

PRZYCZYNY I CZYNNIKI RYZYKA

Agresja u psów może stanowić prawidłowe zachowanie psa w pewnych sytuacjach.

Silny wpływ mają wcześniejsze doświadczenia (niedostateczna socjalizacja w początkowym okresie, bolesne zabiegi, szorstkie i niedelikatne obchodzenie się psem, nieprawidłowe karcenie psa).

Ukryte choroby, zwłaszcza te powodujące ból, mogą zwiększać nasilenie reakcji agresywnych.

JAKIE BADANIA WYKONUJEMY W PRZYPADKU AGRESJI I STRACHU U PSÓW?

  • Badania laboratoryjne (morfologia, biochemia krwi, badanie moczu) – zazwyczaj brak istotnych zmian. W przypadku odchyleń w wynikach można podejrzewać pierwotny lub współistniejący problem medyczny.
  • Metody obrazowe – wskazany rezonans magnetyczny przy podejrzeniu choroby OUN (ośrodkowego układu nerwowego). Inne badania obrazowe niezbędne do wykluczenia możliwych chorób pierwotnych.
agresja-i-strach-u-psów

INFORMACJE DLA OPIEKUNÓW PSÓW AGRESYWNYCH LUB LĘKLIWYCH

Terapia ma na celu opanowanie problemu, a nie znalezienie lekarstwa. Skuteczność leczenia – wyrażona przez zmniejszenie liczby napadów agresji, zależy od tego, czy właściciel zrozumie:

  • podstawowe zachowania społeczne psów, 
  • ryzyko związane z trzymaniem w domu agresywnego psa
  • sposoby wypełniania zaleceń odnośnie bezpieczeństwa i prowadzenia leczenia
  • prawidłowego rozpoznania bodźców wywołujących strach.
Właściciele takich zwierząt muszą wiedzieć, że jedynym pewnym sposobem uniknięcia okaleczenia ludzi w przyszłości jest poddanie psa eutanazji Agresja w stosunku do ludzi to w świetle obowiązującej ustawy o ochronie zwierząt przypadek dopuszczający eutanazję zdrowego fizycznie psa!

Bezpieczeństwo ludzi musi stanowić podstawowe kryterium postępowania. Do jego osiągnięcia może być konieczne zamknięcie zwierzęcia, zakładanie psu smyczy, kagańca, czy kolczatki. 

Należy przyzwyczaić psa do noszenia obroży uzdowej oraz kagańca. Unika się sytuacji, które mogą wywołać reakcję agresywną, a także sytuacji, które wywołują u psa uczucie lęku, nawet jeśli nie towarzyszy mu agresja. W sytuacjach mogących wywołać niepożądane reakcje pies powinien znajdować się pod kontrolą (smycz) odpowiedzialnej osoby dorosłej.

POSTĘPOWANIE Z AGRESYWNYM/LĘKLIWYM PSEM

Kontrola okazywania uczuć: stosowana celem zwiększenia przewidywalności zachowań psa oraz zmniejszenia częstotliwości występowania sytuacji wywołujących agresję lub strach.

Modyfikacja zachowań:

  •  systematyczne odwrażliwianie oraz przeciwwarunkowanie odnośnie do konkretnych bodźców wywołujących strach lub agresję
  • wskazane zakładanie kagańców koszykowych
  • najpierw należy nauczyć psa komendy „siad” w sytuacjach neutralnych i nagradzanie za prawidłowe zachowanie smakołykiem
  • następnym etapem jest narażanie psa na kontakt ze znacznie osłabionym bodźcem wywołującym strach, tak aby nie wywołać reakcji agresywnej lub lękowej – nagradza się psa, jeśli nie przejawia lęku
  • stopniowo zwiększa się nasilenie bodźca, pozostając jednocześnie poniżej poziomu mogącego wywołać strach/agresję
  • proces jest powolny i należy uważnie monitorować zachowanie zwierzęcia
  • często dochodzi do nawrotów reakcji i właściciele muszą zawsze kontrolować zachowanie zwierzęcia

LECZENIE FARMAKOLOGICZNE

Nie ma leków z wyboru zarejestrowanych do leczenia agresji u psów. Z tego względu właściciele agresywnych lub lękliwych psów muszą wiedzieć, że stosuje się leki nie zarejestrowane do stosowania u psów. 

Nie wolno NIGDY podawać psom leków bez równoczesnej modyfikacji zachowań i pełnej zrozumienia i odpowiedzialnej współpracy z doświadczonym lekarzem weterynarii.

ZALECANE LEKI PRZY AGRESJI LUB LĘKU

INHIBITORY SELEKTYWNEGO WYCHWYTU SEROTONINY (SSRI):

  • Fluoksetyna 0,5-1 mg/kg doustnie co 24 godz.
  • Paroksetyna 0,5-1 mg/kg doustnie co 24 godz.
  • Sertralina 1-3 mg/kg doustnie co 24 godz.
działania uboczne: brak łaknienia, rozdrażnienie.
TRÓJPIERŚCIENIOWE LEKI PRZECIWDEPRESYJNE (TLP)
  • Amitryptylina 2,2-4,4 mg/kg co 24 godz. lub w dawkach podzielonych co 12 godz.
  • Klomipramina 2-4 mg/kg doustnie co 24 godz. lub w dawkach podzielonych co 12 godz.
działania uboczne: uspokojenie, u osobników predysponowanych mogą wystąpić zaburzenia przewodnictwa w mięśniu sercowym.
BENZODIAZEPINY:
  • Alprazolam 0,05-0,1 mg/kg doustnie co 12 godzin lub według potrzeby
 Środki ostrożności:
  • benzodiazepiny mogą blokować hamowanie agresji przez zmniejszenie wywołanej strachem blokady gryzienia
  • nie łączyć SSRI i TLP z inhibitorami monoaaminooksydazy MAO (selegilina, amitraza)
  • unikać jednoczesnego stosowania SSRI i TLP – mogą skutkować wywołaniem zespołu serotoninowego (zagrożenie życia).

DALSZE ZALECENIA

W ciągu pierwszych 1-3 tygodniach leczeniach należy często monitorować stan i zachowanie pacjenta.

Terapia powinna być kontynuowana przez całe życie psa, gdyż może dochodzić do nawrotów reakcji agresywnych, jeżeli przerywa się leczenie i naraża psa na działanie bodźców wywołujących strach.

Rokowanie odnośnie do poprawy zachowań jest lepsze, jeśli agresja nie jest nasilona i pojawia się tylko w niewielu dobrze znanych sytuacjach. Rokowanie w dużej mierze zależy od poświęcenia właścicieli.

Zwierzęta z tym problemem powinny być wykluczone z hodowli.

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top
Skip to content