akromegalia-u-kotów-nadmiar-hormonu-wzrostu

AKROMEGALIA U KOTÓW – NADMIAR HORMONU WZROSTU

AKROMEGALIA U KOTÓW-NADMIAR HORMONU WZROSTU

Akromegalia u kotów – nadmiar hormonu wzrostu, prowadzi do poważnych zaburzeń zdrowotnych. 

Choroba jest spowodowana nadmiernym wydzielaniem  hormonu wzrostu przez gruczolaka kwasochłonnego przedniego płata przysadki mózgowej.

Objawy kliniczne wynikają z bezpośredniego działania katabolicznego hormonu wzrostu oraz jego pośredniego działania anabolicznego. Działania anaboliczne są wywołane przez somatomedynę C (insulinopodobny czynnik wzrostowy I), wydzielaną przez wątrobę na skutek stymulacji przez hormon wzrostu. Somatomedyna C pobudza wzrost i syntezę białek w wielu tkankach. Nadmierna ilość somatomedyny C powoduje nieprawidłowy wzrost kości (zwłaszcza kości powstałych na podłożu błoniastym), chrząstek, tkanek miękkich i narządów wewnętrznych.

OPIS AKROMEGALII U KOTÓW

  • Zmiany struktury kości i tkanek miękkich są najsilniej wyrażone w obrębie głowy i szyi oraz w obwodowych odcinkach kończyn.
  • Zmiany we wzroście chrząstek zaburzają prawidłową biomechanikę stawów i mogą w konsekwencji prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawów.
  • Przerost mięśnia sercowego prowadzi do zastoinowej niewydolności serca. Objawy przypominają kardiomiopatię przerostową u kotów.
  • Działanie kataboliczne hormonu wzrostu wynika w głównej mierze z antagonistycznego działania w stosunku do insuliny, co prowadzi do zniszczenia komórek beta trzustki. W konsekwencji rozwija się cukrzyca.

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE AKROMEGALII U KOTÓW

  • Rzadka choroba dojrzałych kotów.
  • Średni wiek chorych zwierząt wynosi około 10 lat ( chorują koty w wieku 8-14 lat).
  • Ponad 90 % przypadków stwierdzono u samców.

OBJAWY CHOROBY ZWIĄZANEJ Z NADMIAREM HORMONU WZROSTU U KOTÓW

  • Pierwsze objawy są związane z cukrzycą. Wraz z postępowaniem choroby rozwijają się objawy niewydolności serca, niewydolności nerek oraz zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego wynikające z rozrostu guza nowotworowego.
  • Pojawia się wielomocz, wzmożone pragnienie i apetyt.
  • Wystąpienie objawów często wiąże się ze spadkiem masy ciała, jednak po pewnym czasie masa wzrasta. Wynika to jednak nie z przyrostu tkanki tłuszczowej, lecz z przyrostu masy kości i tkanek miękkich.
  • U KOTA Z NIEKONTROLOWANĄ CUKRZYCĄ ZWIĘKSZENIE MASY CIAŁA ŚWIADCZY O AKROMEGALII.
  • Często dochodzi do powiększenia twarzowej części czaszki oraz rozwija się przodozgryz.
  • Za pomocą badania palpacyjnego jamy brzusznej można stwierdzić powiększenie narządów wewnętrznych.
  • Często występują szmery sercowe, u około 50 % przypadków rozwija się zastoinowa niewydolność serca.
  • Rozrost guza nowotworowego przysadki mózgowej powoduje niekiedy wystąpienie ataków padaczkowych lub innych objawów ze strony OUN.
  • U kotów (w przeciwieństwie do psów) endogenny lub egzogenny progesteron nie powoduje zwiększonego wydzielania hormonu wzrostu i akromegalii.

ROZPOZNANIE AKROMEGALII U KOTÓW

  • U wszystkich kotów z akromegalią stwierdzono cukrzycę oporną na leczenie insuliną (>2,0 j.m. insuliny/kg). Z czasem insulinooporność się nasila, wskutek czego koty z akromegalią potrzebują dawek insuliny rzędu 20-130 j.m/dzień
  • Wstępne rozpoznanie akromegalii u kotów można ustalić po wyeliminowaniu innych przyczyn cukrzycy opornej na leczenie insuliną.
  • W rozpoznaniu różnicowym należy wziąć po uwagę choroby powodujące wystąpienie objawów podobnych do akromegalii: cukrzyca, nadczynność tarczycy, nadczynność kory nadnerczy, zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki oraz niewydolność nerek.

BADANIA LABORATORYJNE I DODATKOWE PRZY AKROMEGALII U KOTÓW

Większość zaburzeń stwierdzanych w badaniach laboratoryjnych wynika z niekontrolowanej cukrzycy.

  • Hiperglikemia (100%)
  • Zwiększone stężenie białka całkowitego przy prawidłowym rozdziale podczas elektroforezy surowicy (ok. 50%)
  • Zwiększone stężenie fosforu bez cech mocznicy (ok. 50%)
  • Hipercholesterolemia (ok. 50%)
  • Mocznica (ok. 50%)
  • Glikozuria (100%), rzadko ketonuria
  • Białkomocz dotyczy > 50% przypadków oraz wszystkich tych, w których przebiegu rozwija się niewydolność nerek.
Ostateczne rozpoznanie akromegalii można ustalić po stwierdzeniu zwiększonego stężenia hormonu wzrostu w surowicy kota z cukrzycą. Niestety badanie to nie jest powszechnie dostępne.

BADANIA OBRAZOWE:

  • RTG: nieznaczne lub umiarkowane powiększenie sylwetki serca, obrzęk płuc-u zwierząt z lewokomorową niewydolnością serca, często wyraźna spondyloza, czasami zwyrodnieniowa choroba stawów.
  • ECHOKARDIOGRAFIA: najczęściej dochodzi do pogrubienia przegrody międzykomorowej i/lub wolnej ściany lewej komory.
  • TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA/REZONANS MAGNETYCZNY: u większości kotów stwierdzano obecność guza przysadki mózgowej. 

LECZENIE AKROMEGALII U KOTÓW - NADMIARU HORMONU WZROSTU

  • Leczenie ma charakter paliatywny i nie prowadzi do wyleczenia zwierzęcia.
  • Celem leczenia jest kontrola lub złagodzenie objawów wtórnych zaburzeń (np. cukrzycy, niewydolności serca i niewydolności nerek) powstałych na skutek długotrwałego nadmiernego wydzielania hormonu wzrostu.
  • Radioterapia kobaltowa jest nową, obiecująca metodą leczenia akromegalii u kotów.
  • W przypadku małych guzów można stosować leczenie chirurgiczne lub kriochirurgię.

LECZENIE FARMAKOLOGICZNE NADMIERNEGO WYDZIELANIA HORMONU WZROSTU U KOTÓW

Leki stosowane w medycynie ludzkiej (agoniści dopaminy i długo działający analog somatostatyny) nie przynoszą efektu w przypadku akromegalii kotów.

Stosuje się leczenie objawowe, aby poprawić komfort życia pacjenta:

  • cukrzycę leczy się insuliną; celem leczenia jest niedopuszczenie do powstania kwasicy ketonowej oraz zminimalizowanie objawów klinicznych cukrzycy. Zazwyczaj wymaga to podawania dwa razy dziennie insuliny w dawce min. 2,2 j.m./kg/dawkę)
  • zastoinową niewydolność serca dobrze leczy się środkami moczopędnymi; niekiedy wskazane jest jednoczesne podawanie diltiazemuatenololu i/lub inhibitorów ACE
akromegalia-u-kotów-nadmiar-hormonu-wzrostu

DALSZE POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU AKROMEGALII U KOTÓW

  • Zwierzęta zazwyczaj są poddawane eutanazji lub umierają z powodu zastoinowej niewydolności serca, niewydolności nerek i/lub postępujących zaburzeń neurologicznych
  • Czas przeżycia po ustaleniu rozpoznania wynosi od 4 do 42 miesięcy – średni czas przeżycia wynosi 20 miesięcy

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Scroll to Top
Skip to content