CO GRYZIE PSA?
Z utęsknieniem czekamy na nastanie wiosny, dłuższe dni, więcej słońca, liczne okazje do nadrabiania spacerowych zaległości. Musimy jednak pamiętać, że nie tylko my przejawiamy większą aktywność o tej porze roku. Nasi czworonożni przyjaciele są narażeni na atak licznych pasożytów bytujących na skórze i okrywie włosowej.
Oto wiosenny ranking najbardziej dokuczliwych i najczęściej występujących pasożytów zewnętrznych psów.
1. Pierwsze miejsce: PCHŁA - królowa skoku
Pchła to mały bez skrzydłowy owad, który jest doskonale przystosowany do swojego trybu życia. Ma specyficznie zbudowane mięśnie, które pozwalają na wykonanie 30 tysięcy skoków bez przerwy. Pchła może skoczyć na odległość 300 razy większą niż długość jej ciała- to tak jakby człowiek podskoczył na wysokość wieży Eiffla. Dorosła pchła niechętnie opuszcza swojego żywiciela, do życia potrzebna jest jej krew, której wypija dziennie 20 razy więcej niż sama waży. Po spożyciu krwi samica składa około 50 jaj dziennie, które spadają z psa w miejscach jego przebywania. Dlatego nasz domowy pupil może roznieść pchły po całym domu, a ten śpiący w łóżku dostarczy nam ciekawego towarzystwa w nocy! Ze złożonych jaj powstają larwy, później poczwarki, a po 3-4 tygodniach kolejne pokolenie dorosłych owadów.
Objawy inwazji i choroby
Najczęstsze objawy pchlej inwazji u psów to niepokój, intensywne drapanie i wygryzanie (głównie w okolicy nasady ogona). U obficie owłosionych psów możemy mieć problem ze znalezieniem dorosłych pasożytów. O ich obecności mogą jednak świadczyć tzw. czarne kropeczki, czyli odchody pcheł.
Poza dyskomfortem powodowanym ukąszeniami owady te mogą przyczyniać się do wystąpienia poważniejszych schorzeń takich jak:
APZS - Alergiczne Pchle Zapalenie Skóry:
alergenem jest ślina pchły, która u wrażliwych osobników wywołuje niezwykle silną reakcję. W wyniku swędzenia zwierzę drapie się, a nawet gryzie, najczęściej w okolicach ogona, pośladków i pachwin. Można również zaobserwować strupy na skórze grzbietu lub szyi.
Anemia:
intensywna inwazja pcheł może przyczynić się do powstania anemii na skutek wyssania obfitej ilości krwi. Wystąpić może wtedy ogólne osłabienie zwierzęcia, bladość dziąseł oraz senność.
pchły mogą być żywicielami pośrednimi tasiemca. Tasiemczyca u zwierząt objawia się silnym świądem w okolicy odbytu, zaś w kale można zaobserwować człony tasiemca.
2. Drugie miejsce: KLESZCZ - cierpliwy mistrz kamuflażu
Kleszcze to niebywale podstępni krwiopijcy należący do gromady pajęczaków. Atakują z ukrycia, są szybkie i skuteczne. W Polsce żyje ich dwadzieścia gatunków, a najbardziej rozpowszechnione to kleszcz psi, pospolity i łąkowy.
Kleszcze to bezwzględne bestie, każde stadium ich rozwoju – larwa, nimfa i postacie dorosłe – potrzebuje krwi, by dalej się rozwijać. Kleszcze najczęściej żerują na zwierzętach: od polnych myszy, poprzez psy i koty, aż po krowy. Największą aktywność wykazują od połowy marca do końca listopada. Są przebiegłymi pasożytami. Dobrze wiedzą, gdzie mogą spotkać swojego żywiciela, dlatego czyhają w trawach i zaroślach na sprzyjającą okazję.
Kleszcz potrafi wyczuć swoją ofiarę z odległości nawet 20 metrów. Reaguje na temperaturę jej ciała, wydychany dwutlenek węgla i zapach potu. Gdy znajdzie się na skórze, poszukuje jak najdelikatniejszego miejsca ( okolica głowy, pachy, pachwiny). Kleszcze podczas wkłuwania wprowadzją wydzielinę, która działa znieczulająco i opóźnia reakcję obronną u żywiciela. Po wbiciu się w skórę kleszcz może w niej żerować nawet siedem dni. W tym czasie wypija około 2 ml krwi i znacznie powiększa swoje rozmiary. Dorosły osobnik ma około 2 mm długości. Najedzony może zwiększyć swoje rozmiary nawet sześciokrotnie.
Te małe stworzenia mogą przenosić bardzo groźne dla życia psów choroby. Najważniejsze z nich to:
w większości wypadków ma przebieg ostry: objawy pojawiają się szybko, a pogorszenie stanu zdrowia następuje gwałtownie. Nieleczona choroba prowadzi do śmierci zwierzęcia. Objawy to: osowiałość, brak apetytu, gorączka, ciemne zabarwienie moczu, wymioty.
Borelioza:
ma najczęściej przebieg przewlekły z okresami zaostrzenia. U psów choroba atakuje głównie stawy, rzadziej nerki lub serce, rzadko występuje rumień wędrujący. Objawy to apatia, gorączka, brak apetytu, stawy mogą być gorące i obrzęknięte, często występują kulawizny.
Anaplazmoza i Erlichioza:
objawy to: osowiałość, brak apetytu, gorączka, kulawizny, ból i obrzęk stawów. Często występują poważne zaburzenia krzepnięcia krwi.
Jak ochronić psa?
Ponieważ lepiej zapobiegać niż leczyć zadbajmy zawczasu o odpowiednią profilaktykę i najpóźniej w marcu rozpocznijmy regularne stosowanie preparatów przeciwpasożytniczych. Warto również uważnie obserwować swojego psa i każde niepokojące zachowanie skonsultować z lekarzem weterynarii.